In verschillende media was afgelopen weken aandacht voor Kracht on Tour Zeeland. Bijvoorbeeld in de PZC. Zaterdag 3 september stond daar dit ingezonden bericht in, geschreven door Nienke Slump en Margot Verhaagen, zij zijn via het Zeeuws Vrouwenplatform betrokken bij het project Kracht on Tour Zeeland

Terecht besteedde de PZC op 26 augustus jl aandacht aan de hardnekkige rolverdeling tussen mannen en vrouwen in het artikel: vaderschapsverlof: we willen wel, maar doen het niet. Aanleiding voor dit artikel was het verkiezingsprogramma van D66. De centrale vraag is: “Hoe kan een modern en geëmancipeerd land zo achterlopen op de Europese norm?” Professor Rosabeth Moss Kanter[1] (Harvard Business School) twitterde in 2014 wat mannen kunnen doen om vrouwen te stimuleren om een leidende functie te nemen. Het antwoord was kort: ‘De was’. De keuze tussen gezin en carrière lijkt vooral een keuze van vrouwen. Als het eerste kind zich aankondigt, bespreken man en vrouw vaak ‘aan de keukentafel’ hoe de opvang geregeld wordt. Dat ‘keukentafelgesprek’ eindigt meestal met de beslissing dat de vrouw minder gaat werken.

Die keuze lijkt op het eerste gezicht logisch. Vrouwen verdienen gemiddeld 19 % minder voor hetzelfde werk. Simpele rekensom: de man kan maar het beste zo veel mogelijk blijven werken. Het lijkt een weloverwogen keuze, maar zouden ook niet gangbare ideeën over moederschap en zorg een subtiele rol spelen Zo’n besluit valt vaak bij rozengeur en maneschijn. Maar wat als het huwelijk spaak loopt? Volgens het CBS is 47 % van de vrouwen niet economisch zelfstandig. Veel vrouwen zijn na een scheiding afhankelijk van bijstand of alimentatie. De strijd over alimentatie vergroot bovendien de kans op vechtscheidingen. De achterstand die een carrière intussen heeft opgelopen, wordt moeilijk ingehaald. Aan het eind wacht nog een onaangename verrassing: het pensioen valt laag uit omdat er minder gewerkt is. Dit alles zie je ook terug in het verschil in de mediaan van het persoonlijke inkomen van mannen en vrouwen in Nederland. Bij mannen is dat 33,7K (CBS), bij vrouwen slechts circa 19 K.

Wat vrouwen zich niet altijd realiseren, is dat zij hun hele verdere leven de rekening betalen van een simpele rekensom aan de keukentafel. Liefhebbende mannen zouden hun vrouwen (en dochters) moeten behoeden voor keuzes, die zich een leven lang wreken. Zij hebben daar zelf ook een belang bij, namelijk het voorkomen van een alimentatieplicht, als jarenlang blok aan het been? Een gelijkwaardige maatschappelijke rol is dus goed voor iedereen. Kinderen gedijen beter bij een intensiever contact met de vader. En een eerlijker verdeling van zorg en werk biedt vrouwen meer ruimte voor een carrière. Zolang vrouwen hun ambities ‘omwille van hun gezin’ ondergeschikt maken aan die van hun man, houden mannen bovendien een voorsprong bij hun inzetbaarheid. Mannen hebben immers – dankzij hun vrouw – vaak meer de handen vrij.

Op 12 oktober komt Minister Jet Bussemaker naar Zeeland (Goes) met de landelijke campagne ‘Kracht on Tour’. Daarmee vraagt zij aandacht voor meer economische zelfstandigheid van vrouwen. Initiatieven van D66 en de minister zijn dan ook te prijzen, al lijkt een breder pakket aan maatregelen nodig. Laten we bijvoorbeeld eens afstappen van schooldagen en schoolvakanties die nog afgestemd zijn op melktijden en oogst[2]. Vier volle schooldagen (in plaats van vijf halve) leveren beide ouders gelijke mogelijkheden op voor het invullen van werktijden en daarmee voor meer gelijke carrière kansen.

[1] 24 oktober 2014 What should men do to advance women’s #leadership? The laundry. http://ow.ly/xYiO1

[2] http://www.anderetijdeninonderwijsenopvang.nl/wp-content/uploads/2013/12/magazineAndereTijden.pdf

Hier vind je meer berichten die over Kracht on Tour Zeeland in de media zijn verschenen.